St Vincent & de Grenadines

16 maart Clifton op Union Island
26 maart Tobago Cays
29 maart Impeller vervangen en lieren invetten op Bequia
31 maart Wallilabou en Cumberland bay

De zuidelijke Grenadines

16 maart Union Island

(Saskia) Gisteren hebben we nog even rondgelopen in Ashton, een plaatsje in de buurt van de ankerplek bij Frigate island. In een oude pilot lazen we dat het hier een rovershol is en dat je snel in of uit moet klaren en daarna wegwezen uit Union island. Dat gaat nu niet meer op. De mensen zijn vriendelijk en willen je graag helpen. Toch hijsen we zoals op ieder eiland sinds Trinidad de bijboot 's avonds aan boord en als we ergens afmeren doen we hem met een kabel op slot. Je moet het ze ook niet gemakkelijk maken.
Tussen Frigate eiland en Union eiland is een soort dijk aangebracht. Eens zou hier een supergrote jachthaven komen maar dat is niet doorgegaan. Aan de windkant van de dijk ligt het helemaal vol met grote schelpen. Om gek van te worden want ze zijn zo groot en zwaar dat we ze eigenlijk niet mee kunnen nemen. (Daarbij is het geloof ik ook nog illegaal om zulke grote schelpen mee te nemen, zelfs al liggen er honderden) Ik kan me beheersen en neem alleen een kleinere versie mee.

Straat in Ashton Honderden......

Vanochtend na het ontbijt naar de hoofdstad gevaren 3 mijl verder. We liggen nu beschut voor de deining en golven achter een rif. De wind giert hier weer hard om je oren. Het is ook vreemd de branding zo dichtbij te horen. Bij het vliegveld konden we inklaren voor St Vincent & de Grenadines. 3 formulieren invullen bij de ene man achter een bureau, vervolgens een stempel halen in het andere hokje, en betalen. Daarna met je papieren naar een ander kamertje waar de douane zit die ook weer een stempel zet. Dit keer niet eens in ons paspoort helaas. Clifton is een gezellig plaatsje met veel winkeltjes, groentestalletjes en een heel goed internetcafé.
Voor we gingen ankeren hebben we hier ook nog even water getankt, 5 eurocent de liter. Het is een beetje bruinig vies water dus we hebben ook meteen 5liter drinkwaterflessen gekocht. Die zijn hier wel 4 euro! Nou ja, we wisten van te voren dat het hier duurder zou zijn.

Let op de vlag van Friesland! Groente en fruitstalletjes Uien kopen

(Wouter) Vrijdag ochtend heb ik met de bijboot vers brood gekocht bij de bakker naast de laadsteiger. Daar lag ook al een oude vrachtvaarder waar je nog de oude Noorse scheepsnaam en havenstad van kon lezen. Op alle eilanden zie je van die oude schuiten de eilanden bevoorraden. Vreemd, want het zijn schepen gebouwd voor koude streken. Je kan niet even lekker alles op de tocht zetten met deze hitte, want die schepen zijn gemaakt om de koude gure wind buiten te houden.
De plaatselijke watersportman had geen peddel voor onze bijboot. Volgens mij heeft hij heel veel van zijn spullen gevonden van na de orkaan. Bij hem kan je ook vast voor weinig de zeilboten kopen die met heel veel schade te koop in de baai ten anker liggen.
De was kwam net van de waslijn bij de wasvrouw, dus die konden we mee nemen:15 kg was voor 50 ESD= 17 euro.
Tijdens het zeilen naar Mayreau zagen we 2 grote schildpadden zwemmen. Ik heb 10 minuten gewacht en heb mijn camera maar weer opgeborgen.
Op de werkfok konden we bijna tot aan Salt Whistle Bay zeilen. Wel lastig dat alles zo dicht bij elkaar ligt. Het was vandaag maar een afstand van 2 mijl ! Dat zijn we niet gewend. Je ziet zo veel eilanden dat je gaat twijfelen welke de juiste is.
In Salt Whistle Bay hebben we in de noordoost hoek een mooi rustig plekje gevonden vlak voor het strand. Ongeveer 20 meter achter het strand is het strandje van de andere kant van het eiland. We kijken dus over het eiland naar zee en zien Tobago Keys en het volgend eiland Canouan in de verte liggen. Het is eigenlijk een stukje schiereiland van het eiland Mayreau voor ons.

's Avonds eten we in het restaurant van het resort dat verscholen ligt in het bos. We kletsen met de ankerburen die onder de indruk zijn van de Schorpioen. Via de mail gaan we foto's krijgen.
Zaterdag snorkelen we bij de ingang van de baai en maken daarna een wandeling over het steile eiland. Bij het dorpje kan je bijna bij elk huisje wel iets toeristich kopen, vooral t-shirt en schelpen. Achter het kerkje hebben we een prachtig zicht op Tobag Cays waar we 's middags naar toe varen.

spierwit strand, palmboom, warm water, ...... als de boodschap maar duidelijk isje kan er ook goed nadenken gereed voor het nieuwe seizoen, dus nog niet verbleekt door de zon ze was heel overtuigend met haar schelpjes

 

18 t/m 28 maart op Tobago Cays

kaartje Tobago Cays

(Wouter) Tobaco Cays bestaat uit een paar onbewoonde eilanden met een hoefijzervormig rif er omheen. Dat rif is zo ondiep dat de golven van de oceaan er op kapot slaan. Zo liggen we met uitzicht op de oceaan toch redelijk stil met de boot in de oceaan. Het enige dat niet stopt is de wind. Die blijft gewoon door waaien met een windkracht tussen 3 en 5 Bft. Het is de plaats in het Caribisch gebied om te snorkelen en te duiken. De zandbodem is spierwit en de zon kleurt het water zwembad groen. We liggen dan ook niet als enige hier. Ik telde 58 jachten die hier ten anker liggen.

Hele scholen zwemmen zo langs. Ongelofelijke glinstertjes op het kleine visje Klein helderblauw visje Familie van het zwarte visje verderop Deze vissen grazen wat op de bodem Grote dikke gestreepte vis, maar 1 keer gezien Mooi, klein visje Ook mooi Papegaaivis honderden......


Ook de vissers spelen hier handig op in door vis, diesel, water, groenten, brood en nog meer waar vraag naar is aan te bieden. Bij deze service hoort een prijskaartje. Een brood bv kost op Union Island 4 ESD en hier 12 ESD= 4 Euro. De vissersboten zien er in deze regio ook meer als speedboten uit dan als stoere werkboten. Opvallend is wel dat ze het meest handel drijven met huurjachten. Saskia heeft daarom voor het eerst aanboord na 8 maanden een brood gebakken.

Met de bijboot varen we tot vlak bij het koraal en binden het vast aan een lijn die aan de bodem vast zit. Op sommige plaatsen zijn meerboeitjes geplaatst zodat men met het anker niet het koraal beschadigd. Wij vonden een lijn op de bodem waar eens een boeitje aan heeft gezeten. Daar laten we ons in het water vallen met duikbril en zwemvliezen. Onder water is het net een groot aquarium.
Prachtig gekleurde visjes en koraal. Het water is glas helder, je kan meters ver kijken over de spier witte bodem. Het is gewoon niet voor te stellen hoe dit heeft kunnen ontstaan. Helaas zie je veel schade aan het koraal veroorzaakt door de laatste orkaan van eind 2004. Op sommige plekken is veel koraal ingestort en je ziet dat het zich hersteld met frisse kleuren van nieuw leven.

het rif in het noorden het kon nog mooier met een onbewoond eilandje het uitzicht vanaf Petit Rameau zo kwamen we aan varen lekker ! lunchen met Saskia's 1ste brood altijd  vrolijk bezig die Martijn uitzicht van uit de grote mast

Vrijdag 24 maart

(Wouter) We krijgen blaren van het snorkelen. Op mijn beide middeltenen is de huid nu kaal geschuurd door mijn zwemvliezen. Pleisters versterkt met Ducktape heeft niet geholpen. Saskia heeft zelfs gaten in mijn zwemvliezen rond de wonden gemaakt. Mijn zwemvliezen heb ik meer dan 10 jaar geleden gekocht op de rommelmarkt in Rozenburg tijdens Koninginnedag. De voetzolen zijn nu bij beiden uitgescheurd. Ze zijn nu echt versleten. Ook Saskia begint nu blaren te krijgen. Uit voorzorg heeft zij nu ook gaten gemaakt rond haar middelste tenen.

We moeten goed rekening houden met het tij, anders spoelen we zo het rif uit uit naar open zee, want het is erg pittig snorkelen tegen de stroom in. Van de Gaia kregen we de tijden van doodtij.
Wat mij verbaasde is dat hoe vaker we in het water liggen hoe eerder wij het koud krijgen, terwijl het water 25 tot 27 graden warm is. Soms zaten we bibberend in de bijboot op te warmen in de zon met een sultana.
Omdat Martijn van de Rotop alleen maar zijn kano heeft, hebben we hem vandaag mee genomen naar onze favoriete snorkel plekjes: de dingy passage, ons eerste snorkel plekje en ten noorden van het eiland Petit Rameau.

aggressief gevalletje, wilde al naar mijn camera happen en zijn broertje Deze waren alleen aan de buitenkant van het rif te zien Trompetvis

(Saskia) Iedere dag maak ik ongeveer 100 foto's. Daar zijn er dan ongeveer 5 wel mooi van. Vandaag snorkelden we een rondje om het eiland ten zuiden van ons. Weinig interessants te zien dus ik probeerde een foto te maken van een 'gewoon' visje. Zie ik aanboord net op de computer bij het bekijken van de foto's dat op die zelfde foto ook een octopus staat. Goeie schutkleur want tijdens het fotograferen had ik hem niet eens gezien.

Goed kijken! Ook hier moet je even zoeken naar de murene Sepia  Visje aan het vroeten in  de bodem

We klagen wel wat over onze blaren van de zwemvliezen maar het is hier echt ongelofelijk mooi ! We zijn hier nu een week en hebben nog steeds het gevoel helemaal op vakantie te zijn. De verschillende tinten blauw van het water, het wit van de strandjes en de ansichtkaartpalmbomen op die strandjes. Echt genieten!

Saskia  snijdt op maat gaten in de zwemvliezen

Tijdens het snorkelen zie ik een vis die van kleur verandert als hij van het koraal naar het witte zand zwemt. Vervolgens verandert hij weer als ik te dicht in zijn buurt kom. Dan worden de blauwe vlekken op zijn lichaam fel gekleurd. Een bizarre vis. Ik zoek hem op in een geleend boekje en het blijkt een lettervijlvis te zijn. Later zie ik er nog een aantal. Soms gaan ze zwemmen als een platvis om niet op te vallen.

lettervijlvis1 lettervijlvis2 lettervijlvis3 lettervijlvis 2en3 samen

Verder zijn de koffervisjes ook zo leuk. Het zijn wat dikkere visjes die nogal onbeholpen rondzwemmen met hun kleine zwemvliesjes. Dat geeft een grappig effect.

Kop van een koffervis Een groengele koffervis Boven het zand is hij licht van kleur maar boven het koraal kleurt hij donkerder

Het landschap onderwater is ook mooi om te zien. We hebben veel verschillende koralen gezien.

Bloemkoolkoraal Erwtenkoraal Groen koraal Hersenkoraal Onderwaterlandschapje Onderwaterlandschap2 Onderwaterlandschap3 Koraal

Gisteren zijn er nog meer Nederlandse boten gekomen. We liggen nu weer bijna met dezelfde groep als in Trinidad. We hoorden ook dat je om 9 uur 's ochtends moest snorkelen bij het strandje omdat daar dan de schildpadden gaan eten. In de hele week dat we hier liggen had ik nog geen schildpad gezien dus vanochtend om kwart voor negen lagen we alweer in het water. Wat een beesten! Heel rustig grazen ze de bodem af en af en toe zwemmen ze naar boven om even adem te halen. Als je zelf ook rustig zwemt storen ze zich niet aan je.

Ademhalen Duiken Grazen Van boven gezien

's Middags hebben we Rene en Helga van de Vagebond ook nog even alle leuke snorkelplekjes laten zien. Je mag met je bijboot niet bij het rif ankeren. Om dat te voorkomen hebben ze hier eens overal boeitjes geplaatst waar je je bijboot aan vast kunt maken. Alleen de meeste van de boeitjes zijn verdwenen. Dan ligt er dus alleen nog een betonblok met touw op de bodem. Wij weten ongeveer waar een aantal van die touwen liggen maar toch is het altijd weer zoeken. Tijdens het zoeken naar zo'n touw op de bodem ziet Helga een haai. Ongeveer zo groot als de bijboot volgens haar. Ik ben ondertussen al het water in gegaan maar zwem al een stuk verderop en zie hem helaas niet. Ik zie wel een grote pijlstaartrog. Omdat ik op zoek ben naar het touw heb ik helaas geen camera bij me. Gelukkig zie ik hem tijdens het snorkelen weer en kan ik een mooie foto maken. De haai zien we niet meer.

ook een koffervisje ?? koffervisje zwemd achter de rog mee

Eind van de middag verzamelen we op het strandje voor de 'zonsondergangborrel'. Iedere boot heeft een eigen mix gemaakt. Zo kan je een Pelikaantje proeven of een Vagebondje en natuurlijk ook een Schorpioentje. (Tang, water en Amaretto) Als de zon al lang onder is gaan we terug naar de boten.

Martijn, Rene en Helga op de koffie de zonsondergangborrel

Zondagochtend ga ik toch nog een keer snorkelen. Wouter heeft er echt geen zin meer in. Behalve schildpadden zijn er nu ook Sepiaatjes in alle maten. Vooral de hele kleine zijn schattig. Ook een hele merkwaardige vis met een soort vleugels zie ik. Ik heb geen idee wat het is.

nog een schildpad smakelijk eten Wat is dit ?????

 

29 maart, Canouan en Bequia

(Wouter) Zondag zijn we 's middags vertrokken van Tobago Cays, nadat we eerst een rondje dag hebben gedaan met de bijboot langs alle Nederlandse boten. Na 2 uur zeilen op de werkfok kwamen we aan op het volgende eiland Canouan. Bij een luxe hotel hebben we de site ge- updated en ons vuil achter gelaten in het vuilhok.
Tijdens het wandelen werden we aangesproken dat we de voetbalwedstrijd Canouan tegen Dominica moesten zien, want iedereen was aan het kijken. Het was leuk om te zien. Veel publiek zat op de muren van het voetbalveld van de plaatselijke school. Bij de school stond een grote geluidsinstallatie gereed voor de pauze. Omdat Canouan al vrij snel voor stond en de keeper van Canouan een mooie redding had uitgevoerd was de dj al aardig op dreef met commentaar geven. Hij was zo grappig dat iedereen zijn gelach kon horen over de luidsprekers.
Naast het hotel hebben we op het terras met uitzicht op Charlestown Bay heerlijke en grote pizza's gegeten.
We vreesden een onrustige nacht want de wind kwam soms krachtig uit de meest vreemde richtingen. Dan waren er harde rukken aan de ankerketting en soms schuurde die langs de waterstag. Maar gedurende de nacht was het heerlijk rustig.
Het wordt hier al rond 6 in de morgen licht. We waren beiden al om 7 uur wakker en om 08:15 uur zeilden we baai uit richting Bequia. Het was wel een beetje een natte overtocht want er stond een pittig windje met korte golven.

Canuoan (groengeel) tegen Dominica

(Saskia) En wij maar denken dat we een onderhoudsvrije motor hadden. Als we de baai van Bequia (zeg: bekwee) invaren moeten we laveren tegen de wind in. Na een tijdje zijn we het zat en starten we de motor. Even later gaat er een alarmpiep door merg en been. Ik neem snel gas terug en zet hem in zijn vrij en kijk in het motorluik. Het lampje van de olie brand. Wouter kijkt in de motor maar ziet zo niets. Ik kijk of ik koelwater naar buiten zie komen maar er is niets te zien. We varen nog op 30 meter diep water dus ik stuur naar de kant en zodra we in 14 meter diep water zijn gooit Wouter het anker uit en doe ik de motor uit.
Na wat onderzoek blijkt dat het koelwater niet wordt aangezogen dus het zal de impeller zijn. We maken het huisje open en inderdaad de impeller mist 3 schoepjes. Twee zitten er nog tussen gewrongen maar de derde is verdwenen. Misschien in de koeler geschoten? We gaan op zoek naar de reserve impeller die ik speciaal voor vertrek nog in Rotterdam bij de Lister dealer heb gehaald. Hij ziet er wel erg groot uit in vergelijking met de oude en hij past ook niet! Ik vroeg toen nog aan die man of hij zeker wist of het de goede was, maar dat wist hij zeker. Je zal toch midden op de oceaan zitten met je niet passende impeller! Voor niks 150 liter diesel meegenomen.
We proberen op de marifoon of Martijn misschien in de buurt is. Die weet veel van motoren en kan misschien ook vertellen of het kwaad kan als een schoepje van de impeller is doorgeschoten. Gelukkig is hij in de buurt en hij zeilt meteen door naar de baai waar wij liggen. Het blijkt allemaal mee te vallen. Het schoepje zit na controle ook niet in de koeling dus geen gevaar. Martijn legt nog wel uit dat zo'n impeller eigenlijk wel om de twee jaar vervangen moet worden. Die van ons zat er al 11 jaar in.......

versleten na 1300 draai uren viel ook nog een heel klein boutje onder de motor

De volgende dag gaan we op zoek naar een de juiste impeller. Bij de vierde winkel is het raak en we kopen er voor de zekerheid meteen twee. Martijn helpt ook nog bij het plaatsen zodat we dat ook voor altijd weten.
Vervolgens neemt Wouter hem mee naar de ankerlier waar speling op zit sinds we het nieuwe onderdeel erop hebben gezet. Hij bekijkt het allemaal eens en vraagt of er geen extra plastic busje tussen zat. We halen het oude onderdeel erbij en daar blijkt inderdaad nog een busje in te zitten. Na veel gepeuter krijgen we hem eruit plaatsen hem in de lier die meteen ingevet wordt waarna hij weer draait als een zonnetje.
Maar we zijn nog niet klaar met Martijn. Hij draait aan de lier bij de mast en vind dat daar toch ook vet in moet. We hebben die lieren nog nooit open gehad en dat blijkt. Totaal verdroogd en met wat mos ertussen. Vrij dramatisch maar met vet is alles op te lossen. Zo pakken we alle lieren meteen maar aan en eind van de middag draaien alle lieren weer zonder piepen.

invetten van de mastlieren de schootlieren

(Wouter) Tijdens het klussen komt ook de waterboot langszij en tanken we 206 liter drinkwater voor 32 ECD= 10 Euro. Dit water smaakt in ieder geval beter dan het water van Union, dat had een plastictank smaak. Saskia drinkt nog steeds uit koop flessen.
We zijn alle 3 ook uitgenodigd bij de Long White Cloud. Die gaan ook mee doen aan de Antigua Classic Yacht Regatta. Gezellig praten we bij hun in de kuip over Nieuw Zeeland waar zij vandaan komen en krijgen een rondleiding. Jemig, wij hebben veel geklust maar dat valt in het niets bij wat zij hebben klaar gespeeld. Hun boot hebben ze vanaf het begin tot het eind zelf gebouwd in een loods in hun achtertuin. Dat komt ook voor een groot deel doordat zij wel erg streven naar perfectie. Het is een en al glimmen met eng doordachte constructies. Je durft je bijna niet te bewegen, bang een krasje of vlekje te maken. Verbaast en vol indrukken varen we terug naar onze eigen pracht boten.
De volgende morgen probeer ik of er wifi ontvangst is, joepie! Terwijl Saskia zich stort op het koperwerk surf ik de wereld rond. Martijn kan ook zijn mail verwerken.

's Middags maken we een wandeling door Port Elizabeth. Ondanks dat het erg toeristisch is heeft het toch een ontspannen sfeertje.

mooi gebouw van ...... de veerpont naar St. Vincent, Caribisch Noorwegen ? vissen bij de dingysteiger

 

31 maart, Wallilabou en Cumberland bay

(Wouter) We hebben ons wifi abonnement van 10 USD voor 1 dag goed besteed. Woensdag gingen we pas na 01:30 uur slapen en 's ochtends waren we al weer vroeg online. We merkten toen dat stiekem de zomertijd was in gegaan en is het nu 6 uur later in Nederland. Tijdens het Skypen waren veel mensen niet thuis. We hebben toch nog heel lang met Judith gesproken. Later nog even gesproken met onze moeders. Na gedag te hebben gezegd tegen Martijn zijn we om 11:00 uur naar St. Vincent vertrokken.
Tussen de eilanden stond een pittige wind. Met de werkfok en een gereefde bezaan was het goed te zeilen. De bijboot hadden we op het kajuitdak gehesen.
In de luwte van St. Vincent voeren we om 15:00 uur Wallilabou binnen. Buiten werden we al opgewacht door bootboys die zich aanboden om onze achterlijn vast te maken aan een boom. De baai is erg diep, te diep om er te ankeren en vanwege de steile bodem. Je gooit je anker uit op ongeveer 10 meter diepte en vaart dan achteruit naar de kant. Een bootboy maakt dan een lange lijn vast aan een boom. Met 3 meter onder de kiel lagen we strak aan het anker en aan de achterlijn. Zo lagen we met de neus in de richting van de zwakke deining die de baai nog in kwam.
De knoop op de kant hebben we zelf veranderd in een paalsteek, dat gaf een prettiger gevoel. De achterlijn laten vast knopen kost je 10 ECD= 3 Euro. Daarna kwamen alle bootboys een voor een langs hun diensten aan te bieden. Je moet wel veel geduld hebben niet geirriteerd te worden. Deze bootboys waren wel heel erg kleverig en opdringerig.
's Avonds lekker creoolse curry kip gegeten in het restaurant naast de decors van de film Pirates of the Caribbean. Het is echt een filmdecor. De steiger lijkt van een afstand gemaakt van grote stenen. Als je dichtbij kijkt zie je dat het beton is waarop nepstenen zijn gestuct. Wel mooi gedaan.

Wallilabou weer eens een ander landschap wie zal dat controleren ? zoet fris water !!! 2de foto met dansje gratis, bootgirl Saskia

De douane en de immigratiedienst hebben een kantoortje in een decorgebouw en de steiger wordt nu gebruikt door de vissers.
In het dal hebben we de volgende dag na een warme wandeling naar boven heerlijk koel een bad genomen onder een waterval. Heerlijk weer eens in fris zoet water te poedelen. De visjes zijn tamelijk aggressief, ze begonnen meteen aan je te happen. Veel bewegen hielp.
Onderweg zagen we oude machines weg roesten in het hoge gras, waarschijnlijk een oude waterkrachtcentrale. Vrouwen waren kleding aan het wassen in het riviertje en de was werd gedroogd op het gras aan de overkant. Helaas geen foto's daar van kunnen maken. Om 15:OO uur heeft Saskia zelf onze achterlijn los gemaakt en zijn we naar de volgende baai gevaren.

De volgende baai is Cumberland bay, 1 mijl noordelijker. Ook daar meren we met de kont naar het strand. Natuurlijk komen alle bootboys langs. Saskia koopt voor de eerste keer fruit. Volgens de verkoper heeft hij ze net van de markt gehaald maar als we later gaan wandelen zien we een tuin waar een grapefruitboom en een citroenboom staan, precies het fruit wat hij verkocht. Gestolen dus.
De bootboys vragen overal het zelfde: wil je drugs, fruit, water, ijs, bier, heb je hulp nodig, ben je happy, ik heb dorst, mag ik een sigaret,..... Pech voor ze, we roken niet, houden niet van bier, zijn nog steeds happy en hebben niets nodig.
In de middag maken we een wandeling het dal in. Een groot deel van de rivier wordt gebruikt door een waterkracht centrale. Ik loop de centrale in en hoop een wat vreemde man kwijt te raken die met ons is gaan mee lopen. We denken dat hij eens geld zal vragen. Ongevraagd begon hij over kruiden en planten te vertellen. Na een rondleiding in de centrale loopt de man weer met ons mee. Later blijkt het een varkensboer te zijn en trots laat hij zijn varkens met veel biggetjes aan ons zien. Maken die bootboys ons te argwanend?
Tijdens het wandelen moet je goed aan de kant gaan als er verkeer aan komt, want vooral de taxibusjes rijden snoeihard langs je. Gelukkig hoor je ze al ruim van te voren luid toeterend voor elke bocht.

zijn haar zat anders, maar bood ook drugs aan wie kruist wie straatje in dorpje de koeien werden uit gelaten om te drinken uit het riviertje

(Saskia) Ik wordt helemaal aggressief van die bootboys en ga snel zwemmen als we aangemeerd zijn. Ik snap best dat je ergens je geld mee moet verdienen. Maar als je voor de 10e keer nee, dank je zegt is het soms nog niet duidelijk voor ze. Wouter blijft erg geduldig met ze en maakt zelfs een praatje.