2010

7 maart - ijsberichten
20 maart - proefzeilen
14 april - voor de deur
26 mei - meivakantie
23 augustus - zomervakantie
24 oktober - Herfstvakantie
26 december - Winter 2010

27 Februari Wachten op .....

(Wouter) Blijven wachten op het te water laten van de Schorpioen.

Bijna hadden wij een andere Schorpioen. Een Van der Stad Madeira, perfect om de wereld mee te bezeilen, maar achteraf veel te groot om ook hier in de omgeving mee te zeilen.
Zelfs naar een Spirit 41 gekeken. Achteraf ging dat gelukkig niet door, omdat wij bleven steken op een gat van 5000€ met de verkoper.

Nadat ik eind november de oude Schorpioen had overgevaren waren wij echt bootloos. Dat gaf een onprettig gevoel. Ook omdat het mij opviel dat wij geen e-mails meer ontvingen van de Botenbank. E-mails van de Botenbank met nieuw ingeschreven tekoopboten. Bleek dat ik had zitten rommelen met ons E-mailadres. Tijdens een open zoektocht naar alle zeiljachten van woodcore en aluminium zag ik onze Schorpioen. Een Dick Zaal Coronet 41.

Zaterdag 12 december zijn wij naar Lemmer gegaan want daar stond zij op de kant. Het was vreselijk koud daar, een stevige oostenwind krulde om de loods waar zij naast stond. Een echte botenkijkdag, Not!
Henk & Tineke ontvingen ons op de kade. Eerst naar de mast, want die lag verderop omdat deze nieuwe verstaging zou krijgen. Een lerp van een aluminiummast lag daar, met zelfs maststeps !

Tijdens het bestijgen van het trapje kreeg ik het direct warm, wat een kuip !! Ik kreeg hart kloppingen en had geen last meer van de koude wind in mijn rug. Hoe meer ik zag des te meer ik voelde dat dit de Schorpioen zou worden waar wij al 3,5 jaar eigenlijk naar zochten.
Ik ging zelfs even Henk & Tineke wantrouwen; waarom verkopen zij haar, was er iets mee aan de hand? Nieuwe verstaging, zeilen, motor, niet geverfd, hefkiel, vast buiskap, en .....
Nee, zij gingen een catamaran kopen, er op wonen, maximaal sparen en dan voorgoed weg uit Nederland. Zijn zij ons een stap voor als vertrekkers !??

Na het bezoek was ik stil van ongeloof, dat dit kon gebeuren na 1 week zonder een boot.
Zondag had ik een ME-dienst en kon alleen maar aan de Schorpioen denken. Bang dat wij haar zouden kwijt raken en weer zo lang zouden moeten wachten. Om de slaap spanning te verhogen hebben wij die avond een bod uitgebracht. Maandag had ik een nachtdienst en las ruim na middernacht het sms-berichtje van Saskia : "zij hebben ons bod aanvaard !!" Ik was de enige die met een grote glimlach de nacht door ging.

Nadat al het spaargeld was verzameld was het wachten op zaterdag 9 januari, de koop. Die ging bijna niet door, omdat het geld niet optijd overgeschreven kon worden. Er kon maximaal 50.000€ per dag overgeschreven worden. Wat een luxe probleem.
Na de koop begon ineens een echte winter. Sindsdien was het wachten op een ijsvrije Lemmerhaven. Ondertussen kwam er een vaarverbod voor schepen < dan 20 meter, en werd het vaarwater tussen Lemmer en Amsterdam met ijsbrekers open gehouden. Wij maar elke dag kijken naar de ijsberichten van Rijkswaterstaat.
Onze hoop de Schorpioen over te varen tijdens de voorjaarsvakantie werd dus bevroren door de ijsschotsen. Was een paar dagen de vaarroute open, dreven er ijschotsen de haven van Lemmer binnen.
Tijdens de winter draaien bijna geen bruggen op de Staandemastroute in de weekends. Wij hopen het overvaren te doen in 2 weekends met een tussenstop in de Sixhaven van Amsterdam. Vandaar buitenom over zee naar huis.
Na dat lang wachten houden wij zeker een bootkijkdag, en dan ligt de Schorpioen in haar nieuwe box 16 bij Waterman.

7 Maart

Nee, zelfs nu er geen ijsberichten zijn lukt het niet de Schorpioen in het water te krijgen. Henk was afgelopen vrijdag 5 maart de hele dag bij de Schorpioen want men ging kranen. Joepie! Zaterdag zouden wij samen met Henk & Tineke de zeilen aan slaan, onze spullen aanboord brengen en de Schorpioen zeil gereed maken voor het gezamelijk inzeilen deze zondag.
Nee, gaat de kraan kapot. Blijkt na lang proberen en zoeken door een monteur dat er een onderdeel besteld moet worden en dat kan wel een week duren. Verder wachten dus.

20 Maart

"De Schorpioen ligt in het water en de mast is geplaatst. Uiterlijk vrijdagmorgen komt de tuiger om de verstaging te spannen", een mailtje van Henk. Wij hebben dus reeds proef gezeild met de Schorpioen!! Dat gebeurde zondag 14 maart.
Nadat ik 4 uur had geslapen na mijn nachtdienst zijn wij naar Lemmer gereden.
Ik moest eerst de mast in omdat de vallen van de voorzeilen gedraaid zaten om de diamantverstaging. Maar dat ging makkelijk met de maststeps. Toen samen met Henk en Tineke de voorzeilen aangeslagen. Gelukkig doe je dat met een rolfok slechts aan het begin van een zeilseizoen.
Met gereefd grootzeil en op de fok ging het heerlijk hard tegen een dikke 5 Bf. Met een vaartje van 7 tot 8 knopen gingen wij het IJsselmeer een stukje op. Daarna met ruime wind hebben wij de fok geruild voor de genua, liep de Schorpioen soms met ruim 9 knopen terug naar Lemmer. Het was kort maar heftig, voelde goed aan, dus wij houden de Schorpioen.
De tijd gaat nu aanbreken dat wij steeds meer aan de Schorpioen gaan wennen.
Verder is het wachten op het overvaren naar huis, wat wij willen beginnen met deel 1 op vrijdag 26 maart.

14 april Thuis

(Wouter) Wij zijn thuis. De Schorpioen ligt nu recht voor de deur, dus vanuit ons huis kunnen wij vanaf de eettafel naar de masten kijken.

Het eerste ophaal weekend hebben wij de auto bij de Sixhaven in Amsterdam geparkeerd, en zijn vandaar verder met de trein en de Q-liner naar Lemmer gegaan. Eind van de middag voeren wij op motor naar Lelystad. In Lelystad lagen wij net als de vorige keer in de Bataviahaven tussen de nog steeds grote charterschepen.
Zaterdag konden wij eindelijk zeilen. Met grootzeil en genua zeilden wij naar de overkant en na onze eerste overstag langs de kust van Noord-Holland richting Amsterdam. Later hebben wij de genua ingerold voor de fok omdat de wind aan trok tot een dikke windkracht 5. Eind van de middag lagen wij in de haven van Durgerdam.

Zondag rustig op de motor naar de Sixhaven gevaren. Naar binnen varen was erg spannend. Omdat er een flinke dwarswind in de krappe haven stond hebben wij 3 maal dwars in de haven gelegen tijdens het verplaatsen naar een box. Takken lagen op dek. Lagen wij bijna klem met de achter zijde in de bomen. Ik hard duwen om te voorkomen dat de windmolen en de raderpaal niet achter de atkken bleven hangen. Saskia stond op de voorpunt met heel veel moeite de punt van de drijvende golfbreker af te duwen. lekkere samenwerking, en daar dreven wij dan.
Uit eindelijk lagen wij in een box met naast ons de Carena woodcore die wij 2 jaar geleden ook bezocht hadden als mogelijk nieuwe Schorpioen. Maar nog leuker was het zien van de Antares , die zagen wij voor het laatst op La Gomera zonder Marijn. Wij toonden trost onze Schorpioen, en iets later kregen Jasper en Astrid bezoek kregen van een makelaar om hun Antares te verkopen. Helaas was daarom het gesprek veel te kort omdat wij ook weer verder moesten naar huis met de auto.

Het volgend weekend lag de Antares helaas niet meer in de Sixhaven. Jammer, want wij hadden elkaar veel te vertellen.
Waren onze 2 deurmatten die op de motorkap lagen in het dokhouse gestolen!
In de regen zijn wij naar het begin van de staqandemastroute door Amsterdam gegaan, de Oude Houthaven. Na 1 uur in de nacht konden wij met nog 14 jachten door Amsterdam. Om 5 uur waren wij door Amstardam gevaren en lagen wij aan een steiger op Het Nieuwe Meer. Snel slapen want om 7 uur moesten wij verder om de brug in de A9 te halen, in de regen. Daar kregen wij een standje van de brugwachtster omdat wij niet met het konvooi mee gevaren waren. Het konvooi kwamen wij de volgende brug tegen want er was geen brugwachter aanwezig. Foutje van de planning, maar hij komt echt, van thuis, aldus een andere brugwachter.
Via de Westeinderplassen, Brasemermeer, Alpen aan de Rijn, en Boskoop kwamen wij optijd voor de spoorbruggen in Gouda van 13:13 uur, in de regen.
Daarna via de Hollandse IJssel was het even wachten op de brug in stormvloedkering te Capelle aan de IJssel. Alle andere zeiljachten van het konvooi sloegen links af naar Dordrecht, wij gingen naar Edgar en Else die met de Windbreker in Schiedam hun winterperiode woonaanboordplaats afsloten. Helaas moesten wij 2 uur wachten voor de 19:00 uur opening van de Erasmusbrug. Lekker aanboord van de Windbreker gegeten en erg moe en daardoor heerlijk geslapen, terwijl het regende.

De volgende morgen om 8 uur uit gevaren ivm het tij en het op tijd halen van de Botlek- en de Spijkenissebrug.
In de bocht van het Spui naar het Haringvliet zag ik nog een Zeearend weg vliegen. Ik was zo onder de indruk dat ik al schreeuwend naar Edgar en Else niet zat op te letten. Daardoor nam ik ook de Windbreker mee naar de ondiepte naast de geul.
In Hellevoetsluis kwamen buurman Ruud, en Menno en Antoinette met kinderen aanboord terwijl wij op de sluis aan het wachten waren.
Zelfs de sluiswachter was verbaast over het verschil in de Schorpioenen.

Ik ben druk bezig de Schorpioen te verkennen en haar aan te passen aan onze wensen. Het eerste weekend zeilen staat al gepland.

26 mei Meivakantie

(Wouter) Al dagen stond er een stevige noorden wind en dat zou niet veranderen. Ook niet tijdens onze meivakantie.
Maar het vertrek verliep anders. 15 minuten voordat de sluis zou draaien kreeg Loes een herseninfarctje. Tja, daar sta je dan thuis met een vol geladen Schorpioen en je gedachten deels al in oost Engeland. Herstellen kon Loes ook aanboord. Al na 3 dagen kon Loes weer "lopen". Zwalken was het meer en zij had verder geen pijn van haar beperkingen.

De Haringvlietbrug had een software fout. De slagbomen wilden niet sluiten. Aan beide zijde van de brug lagen ongeveer 20 jachten ten anker of lagen aan palen te wachten. Sommigen hadden het al gezien na 3 uur of meer wachten. Om 8 uur 's avonds kon plotseling de brug draaien.
Ik had met hulp van de tekeningen berekend dat de mast ongeveer 18,5 meter hoog was. Volgens het grote matrix bord bij de Volkeraksluizen was de doorvaarthoogte 18,9 meter aan de Volkerak zijde. Heel voorzichtig voeren wij naar de brug. Op de kant stond een man mee te kijken en volgens hem zag het er goed uit: "Ruimte zat, mijn mast is ook zo hoog, varen!". Maar toen boog de marifoonantenne. Gelukkig was dat het laagste gedeelte van de brug, alles bleef heel aan de andere kant.
Omdat het al laat was hebben wij het anker laten vallen bij Ooltgensplaat. De windmolen heeft hard gewerkt met de pittige wind. Maar binnen was daar niets van de merken.

Met nog een steeds stevige en koude wind waren wij de volgende dag snel bij de beroepssluis van de Krammersluizen. Met de grote jongens van zoet naar het zout geschut. Het was zo rustig bij de jachten dat er daar zelfs kleine binnenvaartschepen door gingen.

Nog sneller met het tij mee ging het naar Tholen. De sluisdeuren wilde niet open, omdat de software iets niet ......? In de sluis lag een zeiljacht al 3 uur te wachten. Omdat het een kleine sluis is, konden er maar 2 per schutting door nadat de software het weer deed.
Dus te laat kwamen wij in Tholen, waar wij hadden afgesproken met de nieuwe eigenaar van de oude Schorpioen. Slechte afspraken want wij hadden geen telefoonnummers uitgewisseld. Toch wel een groot verschil oud met nieuw Schorpioen.
Dat verschil werd nog groter, ten anker bij de sluis en een DVDtje kijken, terwijl de windmolen de accu's laadde. Daar was genoeg wind voor.

De volgende dag ging het niet alleen harder waaien maar ook nog regenen. Koud dat het was. Bij Wemeldinge hadden wij het gezien. Met de wind in de kont dreven wij Wemeldinge binnen. Met de motor op halfgas in z'n achteruit konden wij net stil liggen in de havenkom. Het was laag water en er was niet veel ruimte om te keren naar een stijger in de grote buitenhaven, dus namen wij de gok naar de binnenhaven te drijven, in de hoop dat er daar minder wind zou staan. Tijdens het keren dreven wij tegen de achterkant van een zeiljacht. Onze eerste schade. Gelukkig niet veel schade, maar wel een gedoe en vervelend om de eigenaar dit te vertellen.

In Zierikzee hebben wij de dodenherdenking gehouden. Met nog 3 anderen, want het officiële gedeelte was reeds om 7 uur 's avonds gehouden bleek achteraf.
Lekker geklest met de bemanning van de klassieker Grafelingh. Natuurlijk heel veel over Suriname, maar wij kregen ook informatie over mooie rustige franse haventjes.
Ik had niet goed de mail gelezen van de Skua, ons zusterschip met haar thuishaven Burghsluis. De Skua lag er niet en de bemanning was in Barcelona, waar het regende hoorden wij via de mobiel. Dat doen wij de volgende keer beter, want wij zijn benieuwd hoe zij eruit ziet en hoe zij droog vallen met de Skua. Dat lijkt ons de uitdaging om nog te doen met de Schorpioen. Wij weten nog niet precis hoe diep en ondiep de Schorpioen steekt. Want meten is weten, maar dan in water waarin ik niet dood ga van de kou.

Alle voordelen hebben ook zijn nadelen. Zo ondervonden wij dat het erg handig is om 2 rol voorzeilen te hebben. Veel wind, dan draai je de genua weg en zeil je verder op de fok. Maar dat het best lastig is om met de genua overstag te gaan. De hele genua krult zich om de fok en dan is het wachten op het vullen van de genua met wind tussen de fok en de genua. Dat vullen gaat niet altijd goed, dus dan moet ik "even" helpen.
Ook hebben wij reeds met een gereefde genua gezeild, dat ging prima. Even de juiste stand de fokkeschoot zoeken.
Het is hard werken om de 64m zeil van de genua strak te draaien. Maar als het staat spuiten wij door het water.

Even een treurig bericht. Loes hebben wij laten inslapen. Haar lichaam van 19 jaar was ineens op. Zij rust nu in de tuin.

23 augustus Zomervakantie

(Wouter) Zaterdag avond haal ik Saskia op van Schiphol. Samen met 2 collega's had Saskia een zeilboot gehuurd in Kroatie.
Zondag avond lagen wij met de Schorpioen in Stellendam om de volgende dag om 4 uur al weer te vertrekken. Wij, is nu ook met Floris. Met stroom en wind mee ging het lekker hard. Helaas eindigde dat met motoren omdat de wind weg viel. Vlak voor middernacht gingen wij ten anker in de haven van Dover.
Dagen lang was het Noordoosten wind, dus ik had alles geheel voorbereid om naar de Schotse kust te gaan zeilen. Op het moment dat Saskia landde werd het Noordwest en dat zou het ook blijven. Dus dat werd perfect zeilwind voor de zuidkust van Engeland. Dat waren de voorspellingen. Alleen dacht de wind daar anders over en werd het eerder Zuidwest. De volgende dag vertrokken wij uit Dover met de perfecte Noordwest, maar bij Dungeness botsten wij tegen een pittige ZW wind. Dat werden helaas 2 verplichte dagen in Dover.

Via Brighton zijn wij naar Beaulieu river gaan. Helaas konden wij niet meer de bossen vinden waar wij eerder in 1999 hadden gefietst. Wel zagen wij op de Solent heel veel zeiljachten vanwege Cowesweek op Wight.
Bij Cowes zijn wij de rivier opgevaren en konden gemakkelijk een ligplaats krijgen aan een drijfsteiger. De vorige keer was er nergens een plekje te vinden op de gehele rivier. Recessie? Met de vouwfietsen en een keer met de bijboot zijn wij naar Cowes gegaan om de wedstrijden te bekijken vanaf de waterkant. Bij alle starten en finishen wordt er met echte kannonen geschoten. Vanaf de waterkant kan je door luidsprekers een reporter horen van Cowesradio, die rechtstreeks verslag levert vanuit een speedboot. Er doen een paar duizend zeilers mee aan de wedstrijden, van de kleine 1 persoons tot aan de multi dure racejachten. Elk type start in zijn eigen serie, maar een grote kans bestaat dat je tegelijker tijd finished met andere series. Harde wind met sterke stroming maken het nog aantrekkelijker om te kijken.

Van Cowes in een ruk over gestoken naar Cherbourg waar wij met een erg mooie zonondergang aan kwamen. De volgende morgen weer vroeg op, want daar moet je helemaal rekening houden met het tij. Wij zijn naar Geurnsey gegaan, want daar hadden wij afgesproken met Edgar & Else van de Windbreker. De Windbreker was daar ook voor de diesel van 70 cent/L, dus hebben wij ook daar van geprofiteerd. Gevieren hebben wij een dagje rond gefietst langs de vele mooie baaien. Wij zijn niet de haven in gegaan, ook vanwege de prijs, maar vooral omdat zij van Geurnsey nog moeilijker doen over het meeneme van huisdieren. Floris was niet welkom. Ook lagen wij naast de Windbreker ten anker, in de baai naast het fort. Heel veel ankerketting gebruikt, omdat er wel 7 meter verschil was tussen eb en vloed.

Samen zijn wij ook vertrokken, de Windbreker ging naar huis en wij naar Alderney. Wij hadden iets te lang genoten van de ruim 10 Kts over de grond, door de mega stroom mee, dat wij bijna voorbij Alderney waren gespoeld. Na een half uur flinke stroom tegen kwamen wij uit de kolkende watermassa en konden naar de haven varen. Alle moorings waren bezet, dus zijn wij gaan ankeren. Heerlijk gefiets over het eiland met de vele forten en bunkers, maar zeker ook de mooie natuur. Je kon prachtig zien hoe de stroming zich rond het eiland heen perste, heel veel golven en stil liggende eigenwijze jachten.
Werden wij de volgende dag wakker met een sterke wind waarschuwing van windkracht 5 tot 7, de wind zou dan de erg open haven in waaien. Snel heb ik de vouwfietsen van de steiger gehaald en werd alles gereed gemaakt voor vertrek. Na een vertrek in de mist op de motor werd het een pittige zeil aankomst met weer een erg mooie zonondergang in Cherbourg.
En het ging echt hard waaien. In Cherbourg kan je heel goed beschut ankeren net voor de 2de haveningang naar de marina. Ik ben de volgende dag heel lang bezig geweest om het anker uit de vette modder te krijgen. Van daar zijn wij naar St. Vaast gespoeld met 10 Kts, omdat er nu geen wind was. Daar de haven van St. Vaast geheel droog valt met eb zijn wij de marina in gegaan. Deze was duur, en ook nog op z'n Nederlands: douchen met muntjes.
Daar zag je honderden mensen met de eb stroom mee lopen. Met laarzen en op blote voeten, scheppen en rieken, emmers en manden, was men op zoek naar schaaldieren. Saskia heeft daar mooie schelpen gevonden in de haven.

De windvoorspellingen waren weer gunstig, vandaar dat wij van plan waren om eens een nacht door te varen. Niet omdat het zo gezellig is, maar om dat eens te ervaren met deze Schorpioen. Het ging hard en goed, totdat Dover coastguard waarschuwde voor NO 5 tot 8. Dat is erg harde tegenwind, helaas werd dat schuilen in Boulogne waar wij 's ochtens naar binnen zijn gegaan. De haven stroomde steeds voller met voornamelijk Nederlandse jachten, ook de Grafelingh. De wifi verbinding in de jaxhthaven werd steeds trager. Iedereen was met het weer bezig op internet, wanneer kon je vertrekken. Na 3 nachten vonden wij het blijkbaar als eerste tijd om te vertrekken.
"Met zo'n boot als die van jullie kan het " kregen wij te horen tijdens het weg gaan. Heftig was het dan ook. Erg hoge golven, ook door de combinatie van wind tegen stroming. Maar dit was niet het zeetje om een nacht door te zeilen, zeker niet in het donker met de vele ondiepe banken voor de kust van Belgie. Daarom zijn wij Duinkerken in gegaan. Hard ging het ook met een gemiddelde van 8,88 Kts over de grond. Wij hebben helaas nog geen log.

Vanuit Duinkerken zijn wij de volgende dag in een ruk door gezeild naar Stellendam. Dat was pittig, maar te doen met de WZW 6. Weer was het erg spannend voor de monding van de Oosterschelde. In 1999 voeren wij daar ook met de oude Schorpioen, maar toen voor top en takel, dus zonder zeilen. Het waaide toen vreselijk hard uit het zuiden. Na een golfsurf van 10 Kts raakten wij dwars en rolde een volgde grote golf dwars over de oude Schorpioen heen. Wij zaten toen in een geheel gevulde kuip, het water stond tot aan onze knieen. Niets aan de hand bleek later.
Nu stuurden wij om de beurt. Wij hielden goed rekening met de vloedstroom die ons zijwaards duwde richting de Zeeuwse kust. Daarom stuurden wij ruim 30 graden op. Ik ging een plek maken in de kaart en schrok mij bijna dood. Nog een keer de plek gecontroleerd. Zaten wij op een plek waar het volgens de kaart 1,8m diep kon zijn! De kiel was geheel naar beneden, dus staken wij 2,8 m. Ik snel naar buiten en zag het aan de erg grote rollers om ons heen met hun diepe dalen, ondiepte. Gelukkig was het op het puntje van een bank, bijna hoog water en waren wij snel in dieper water na goed uitwijken. Weer bijna vergaan voor de Zeeuwse kust.

Na een nacht slapen in Stellendam zijn wij naar huis gegaan. Op tijd thuis, want de volgende dag moesten wij beiden weer werken.

24 oktober Herfstvakantie

(Saskia) We begonnen de week nog met wilde plannen om weg te gaan met de boot, maar uiteindelijk zijn we niet verder gekomen dan een zondagmiddag zeilen. We hebben wel veel spullen gekocht. Voornamelijk via Marktplaats dus weer door heel Nederland gereden om alles op te halen. Lieren in Volendam, lijnen in Amsterdam en accu's in Emmeloord. Ik heb ook eindelijk de filmpjes gemaakt van de zomervakantie. Hoewel nog niet helemaal naar Wouters zin omdat hij de muziek verschrikkelijk vind. Kijk zelf naar het filmpje van mijn zeilvakantie met Marjolein en Willeke in Kroatië en het filmpje van onze zeilreis deze zomer.

26 december Winter 2010

(Wouter) De Schorpioen heeft al een paar dooi periodes mee gemaakt, dus het winterklaar maken is goed gedaan. Een paar weken geleden is aan de overzijde van het kanaal nog een boot gezonken na de 1ste dooi. Een drama voor de eigenaar, want die is zijn boot kwijt, door de kleine regeltjes, aan de verzekeringsmaatschappijen.

Bijna alle schoten, vallen en kussens zijn al in de was geweest. Bij Ikea hebben wij een nieuwe matras gekocht en de 2 oude hebben wij versneden zodat die aanboord passen. Volgens tekening moeten de matrassen passen, want door de sneeuw aan dek hebben wij de matrassen nog niet kunnen passen aanboord.

Zeepost.nl gaat stoppen per februari. Volgens Sanoma uitgeverij is het niet meer financieel haalbaar om Zeepost.nl in de lucht te houden. Weg gaat ons oud e-maildres schorpioen@zeepost.nl.

Saskia heeft nog een filmpje gemaakt van onze zomervakantie. Dan sluit ik dit jaar af met winterse plaatjes.