2014

19 januari - klussen via internet
21 aprili - klussen
15 augustus - De zomervakantie
16 december- De herfstvakantie

(Wouter) Er gebeurt niet veel op de website. Ondertussen bekijken we de mogelijkheid om de kiel van de Schorpioen zo aan te passen dat zij weer kan droogvallen. Daar is zij oorspronkelijk voor ontworpen. Tijdens dat uitzoeken heb ik contact gekregen met een van 2de eigenaren van de Schorpioen, toen zij als Balder in IJmuiden lag. Daar moeten wij dus nog een keer langs.
Op de Azoren kreeg ik het idee om eens te kijken naar een andere achtermast. Niet voor de zeilen , maar voor de radar, antennes, een andere windgenerator, maar ook voor een extra zonnepaneel. Dat werd extra gestimuleerd door de achtermast van de Minor, waar wij naast lagen. Saskia gaat binnenkort haar tekentalent op de achtermast los laten voor een mooi ontwerp. Ik kijk ondertussen naar de windgenerator, via internet.
Maar wat ook best belangrijk is, is het schoonmaken van de dieseltank.

21 aprili - klussen

(Wouter) Na ons avontuur bij Edinburgh en op de Oude Maas waarbij de motor het niet meer wilde, werd het tijd om de vervuilde dieseltank aan te pakken. Na 2 keer filteren hebben wij het restand van de Schorpioen met de auto opgemaakt. Op de bodem van de dieseltank lag een dikke groen bruine slijm, vinger dik. Met een spatel en daarna met veel keukenpapier kreeg ik de bodem schoon. Met wasbenzine heb ik daarna alle wanden extra schoon gemaakt.
Ik zag nu ook dat door het slijm, wat agressief is van samenstelling, in de bodem van de dieseltank put-corrosie was ontstaan. Alle putjes en kraters heb ik open gemaakt en goed schoon gemaakt. Het is ook de bodem van de Schorpioen ! Met 2 lagen ZF primer en 2 lagen rolcouting van De IJssel moet dat nu goed beschermd zijn. Het is maar goed dat er een grote deksel op de diesletank zit, waardoor ik overal redelijk goed bij kon. Krap was het wel onder de kuipvloer.
De laatste keer dat wij de dielseltank leeg hadden gevaren was in de VS. Toen had ik op onze handpeilstok tijdens het tanken een nieuwe indeling gemaakt. Dat heb ik weer gedaan, en nu blijkt dat er zelfs 350 L in de diesttank past. Ik moest 5 keer naar de zelftank rijden om jerrycans te vullen. En elke keer was er wel iemand die heel erg geirriteerd was omdat ik er zo lang over deed met vullen, ik vond dat weer erg grappig.
Even ontluchten, starten en blijven draaien !

Op marktplaats vond ik in Limburg mooie Andersen lieren, 2 ST lieren voor de fokkeschoten en een lier voor de fokkeval. Ik had er ook 2 grote mooie Antal blokken bij voor de hebberigheid, daar moet ik nog een plekje voor vinden. Zelfs een kleine ST lier voor de rolreeflijn van de genua heb ik gevonden.
Tussen de lieren van de fok en de genua zat een kikker voor de fokkeschoot. Nu kan je daar pijnloos zitten aan de hogekant. Dat hebben wij kunnen testen op onze 1ste zeildag.

Tijdens het klussen aan de lieren zag ik het betonningvaartuig van Rijkswaterstaat keren in het kanaal waar wij liggen. Ik zag haar schroefwater langzaam naderen en de boten naast ons schoten allemaal strak in de meerlijnen. Ik dacht even de helmstok vast te houden om de roeren te beschermen als ze naar hun maximum stand zouden klappen, maar ik werd met helmstok en al naar voren getrokken. Tijdens het tegen stribbelen brak de helmstok! Buurman Marcel heeft de helmstok verbeterd gerepareerd en wij wachten op een reactie van Rijkswaterstaat of zij zich aansprakelijk voelen voor deze schade.

Een echt uitdagend project is de kiel. Wel heel erg toevallig is dat ons zusterschip Skua op weg naar de kraan voor op de kant, zag dat er een lekkage was onstaan in de hefcylinder van de kiel. Ik heb daar goed kunnen kijken met Cor hoe het systeem in elkaar zit. Dat valt best mee en het is een pracht systeem. De kiel hangt aan een as met een hefcylinder. In de kielkast (2de foto onder) zitten 4 kunstof geleide blokken tegen het rammelen en een insparing voor de geleide beugels. Door de as loopt hydrauliek waarmee de hefcylinder de kiel omhoog kan trekken. Zakken gaat op zijn eigen gewicht. Stevig is de construcie ook, want ook de Skua heeft een heftige aanvaring gehad jaren geleden, net als wij op de Bahamas met 6 Kts op een rif knallen.
Daarop maakte ik een constructie om de kiel met hefcylinder en al, een stukje op te tillen. Met hulp van 2 takels van buurman Marcel moet dat te doen zijn dacht ik. Helaas. Het wil niet lukken. Mijn constructie is iets te zwak, of de kiel is zwaarder dan volgens de tekening. Nu is het plan om bij Yagra te gaan tillen aan mijn constructie.

Kijk even mee naar de kielfoto van de Skua.
Het geel van de Skua is wat met droogvallen boven het dek uitsteekt. Bij onze hoogste stand nu, steekt deze 60cm nog onder de bodem uit als kiel.
Het ongeverfd zwart en het gele gedeelte is wat in de kielkast blijft als de kiel, op haar laagste stand staat. Blauw is dus de kiel onder de bodem op haar laagste stand.
Er lopen op elke zijde 2 geleide beugels (rood). Bij ons zijn die gevuld met grijze platen, die nu tegen de as komen. Deze platen willen wij weg hebben. Mijn streven was om bij Paal in oost Zeeuws-Vlaanderen voor de haven droog te vallen tijdens de meivakantie.

15 Augustus - Zomervakantie 2014

(Wouter) Het droogvallen in de meivakantie is niet gelukt. Het was rot weer, dus hebben we het verfproject van Saskia afgemaakt. Bijna het hele interieur is veranderd en ziet er fris uit. Ik heb daarna steunen gemaakt voor de Aries windvaan zodat deze achter de Schorpioen past.
Teun heeft mij geholpen met het aansluiten van de AIS en dat werkte direct. De Schorpioen nu te volgen via marinetraffic . Nog een voordeel is dat ik nu via het navigatieprogramma Open CPN alle schepen met AIS kan volgen. Dat maakt bv het oversteken van verkeersscheidingsstelsels nu erg makkelijk.

De 1ste dag van de zomervakantie ging het zo lekker dat we besloten een nachtje door te zeilen tot aan Brighton. De windvaan hebben wij ook uit geprobeerd en hij werkte. Tot Dover heeft hij gestuurd waar de wind even op raakte.
Nog meer voor het eerst, de katten. Pim en Noortje zijn sinds 15 juni bij ons. Na 6 weken thuis gaan zij 3 weken met ons aanboord wonen. Verbazend wekkend gaat het direct goed. Ze zijn niet zeeziek en hebben het goed naar hun zin. De afspraak dat zij niet het kuiphuis uit mogen tijdens het varen zit er goed in. Soms moeten we even heel hard en duidelijk NEE roepen.

Na Brighton bleven wij plakken rond Wight, want er was geen wind om verder te gaan of om over te steken naar Frankrijk. Het was zulk lekker warm weer, dat wij zelfs elke dag hebben gezwommen bij Wight.
Met de eerste wind zijn wij naar Alderney gegaan waar wij midden in de nacht aankwamen. Saskia haat in het donker aankomen in een haven.
Met de vouwfietsen konden wij een mooi klein rondje maken over het eiland.

Daarna zijn wij naar Sark gegaan. Na 10 minuten hadden we al in de gaten dat wij daar niet zouden kunnen slapen door de deining. Dan maar verder met de stroming mee naar Jersey. Ook daar kwamen wij midden in de nacht aan.
Daar zijn wij op de fiets gaan kijken naar een geschikte haven om droog te vallen en vonden de haven van Gorey aan de oostkust de beste. Oude vissers probeerden ons te overtuigen dat wij gerust tussen al die kleine bootjes door konden varen en droog konden vallen op het kleine strandje op het hoogste punt van de haven. Dan lagen wij bijna met de punt van de Schorpioen op het terras aan de kade, op ongeveer 4 meter van de huizen. Iets te stoer voor een eerste keer.

De volgende dag met hoogwater kwamen wij aan varen en gingen ten anker. Dan is het wachten op het zakken van het water. Kijken wanneer en hoe de andere boten als eerste droogvallen. Totdat de Schorpioen begint te trillen en te bonken op de bodem van de haven. De mast schut er van. We voelen dat de roeren als eerste de bodem raken. Je voelt dat de laatste stroming de Schorpioen probeert mee te nemen, en dan ineens is het stil. We liggen vast op de bodem van de haven.
Ik stap van boord en loop in de haven met het water tot aan mijn knieen. Ik loop een rondje van verbazing om de Schorpioen. Na 5 minuten staat de Schorpoen geheel droog. We zijn voor het eerst droog gevallen !! Ons 1ste doel is bereikt.

Als we een beetje zijn onstpannen zijn van alle opwindingen zien wij dat er naast de Schorpioen badgasten wandelen. Helaas zijn zij niet zo onder de indruk van hoe de Schorpioen er bij ligt. Jammer. We durfen zelfs even naar de supermakt te gaan in het dorp.
Het volgend laagwater zou midden in de nacht zijn. Je ziet er niets van en met dat bonken in het vooruitzicht zouden wij toch niet kunnen slapen. Dus zijn wij buiten ten anker gegaan.
Bij Sark was het nu rustiger om te ankeren. Daar hebben we de hele dag kunnen wandelen en de beroemde brug bezocht op Sark. Begin van de avond zijn wij met het tij mee naar Cherbourgh gegaan. Ruim na middernacht zijn wij voor de jachthaven gaan ankeren. Saskia vond dat minder erg, omdat wij daar altijd in het donker arriveren en het is een erg ruime haven. Iets anders dan Alderney.
Vandaar zijn wij in een keer naar Dover gegaan met een nachtje doorzeilen. Helaas niet veel gezeild, want weer viel de wind weg, maar konden we op de motor op tijd Dover binnen varen, voordat we sterke stroming tegen kregen. In de buitenhaven zijn we gaan ankeren om te wachten op het tij mee.
Noortje is weer eens over de steunen van de windvaan aan het lopen op zoek naar spinnen als zij ineens weg glijd en in de haven valt. Ik zie dat zij direct naar de boot zwemt en probeert haar nagels in de aluminiumhuid te krijgen. Haar nagels krijgen wel hele goede grip in mijn rechtervoet op de zwemtrap. Nog in shock spoelen wij haar af met zoetwater, drogen haar goed af en laten haar bij trekken in het schapenvacht waar zij beiden graag in slapen.

Met een beetje tij mee op zee en een beetje tij tegen op de Thames komen wij laat in het donker aan bij Queenborough. Ook dat haat Saskia nog steeds. Tijdens het wegvaren de volgende ochtend van de mooring krijgen wij te horen dat wij een verkeerde hadden gebruikt. Sorry. Maar wel gratis dus.
In 6 uur varen wij naar St Katharine's marina naast de Tower Bridge, en kunnen eind van de middag direct via de sluis naar binnen. Ons 2de doel bereikt, London.
4 dagen London op de fiets is best vermoeiend als je bijna alle bekende plekken wil zien. Elke dag hield ik via ZyGrip de wind in de gaten, want ik ik wilde wel op tijd thuis komen eind van de vakantie. De enige dag met goede wind was en bleef zaterdag. Best krap omdat ik zondag al weer moest werken.
Vrijdag middag konden wij geschut worden en kwamen eind van de middag aan bij Queenborough. Maar nu zijn wij in de 1ste kreek ten anker gegaan van de river Medway, Stangate creek. De wind was nog niet gedraaid, die was nog tegen. In de kreek konden we wachten totdat het weer vloed was om met het tij mee naar zee te gaan.
Om 00:15 uur, in windkracht 5 met vlagen 6, trokken wij het anker op en spoten de Thames af. Met ruime wind vlogen we langs Engelse en Belgische windmolenparken naar Nederland. Ons record was 10.8 Kts op het log. Om 22 uur lagen wij in de sluis van Stellendam. In het donker kwamen wij in de buitenhaven van Hellevoetsluis, maar dat vond Saskia niet zo erg, op weg naar huis.
De volgende ochtend konden wij met de 1ste sluis naar ons box. Saskia ging verder slapen. Ik ging snel thuis douchen en daarna op weg naar het werk.

We hebben in de 3 weken zomervakantie 900 mijl gevaren, waarvan 90 uren gezeild en 55 uren op de motor ( inclusief de 2 x 6 uur op de Thames).
We lagen 1 dag in Brighton, 2 dagen in St Helier op Jersey en 4 dagen in London in een jachthaven. De andere dagen lagen wij ten anker of aan een mooring.

16 december - Herfstvakantie 2014

(Wouter) Helaas voor Saskia werd het geen London maar een rondje Noord- en Zuidholland. Samen met de Blue Note gingen wij naar buiten via Stellendam. De Blue Note van Eric Mulders en Dineke Romers, met als opstapper meneer Mulders. We konden niet eerder vertrekken want de sluis in Hellevoetsluis was al naar de winter bedieningstijden gegaan. Alleen de natuur was nog niet in winterstemming want het was 17 graden!
Veel te laat kwamen wij in IJmuiden aan, in het donker. Saskia heeft nog moeite genomen liggeld te betalen via de liggeldautomaat, want alles was dicht de volgende ochtend. Snoei hard met de wind bijna recht van achteren spoten we naar Den Helder. En dat in t-shirt, want het was weer lekker met 17 graden, dat voor eind oktober.
Daarna werd het weer herfstig. Via Den Oever zeilden wij naar Enkhuizen. Net buiten de vaargeul onder Den Oever hoorden en voelden we dat we iets hadden geraakt. Heel langzaam kreeg ik het gevoel dat wij veel te langzaam zeilden, ondanks de windkracht 5 . Binnen hoorde Saskia iets tikken voor bij de kiel. " Even in de wind liggen dan valt het wel weg van de kiel als we achteruit drijven" . Maar we konden niet eens in de wind liggen! Bij een eilandje in het IJsselmeer voor Medemblik en Andijk zijn we dicht langs de kant ten anker gegaan. De wind was al toegenomen naar 6 - 7Bt. Daar hebben wij de kiel helemaal omhoog getrokken. Om geen troep in de schroef te krijgen, hebben wij ons met de ankerlier naar voren getrokken om het anker uit de vette klei te krijgen. Daarna lieten wij de Schorpioen afdrijven om vrij te komen van onze last.
De voorspelling was dat het nog harder ging waaien, daarom zijn wij vlak boven Enkhuizen in de luwte van de haven ten anker gegaan. Zelfs de bruine vloot ging massaal de haven in of ook in de buurt van ons liggen. Erg goede DVD wind werd dat die avond.
De volgende dag was de wind verder gedraaid dan voorspeld. Op zoek naar een golf vrij plekje zagen wij 2 jachten in de haven van Enkhuizen ten anker liggen. Daar vonden wij nog een anker plekje. Afmeren was echt niet te doen met het weer, veel regen en vlagen van windkracht 8 - 9. Tijdens het draaien van de stormwind zijn wij een box ingeschoten.

De wind was iets gekalmeerd de volgende dag. Weer ging het hard, nu naar Amsterdam. Samen met nog slechts 1 zeiljacht zijn wij 's nachts door Amsterdam gevaren. Na een kort slaapje zijn wij weer verder gegaan. Helaas, de brug in de A9, om de hoek ging 2 uur later. Door mee te varen met een paar binnenvaartschepen konden wij mooi van hun brugopeningen profiteren.
Alleen dacht de spoorbrugwachter in Oude Rijn het tegenover gestelde, door de spoorbrug vlak voor ons, net achter een binnenvaartschip dicht te gooien. Met een noodstop konden wij een botsing voorkomen. Ja het licht ging (ineens) op rood, ga daar maar eens in discuccie met zo'n vent, in een smal kanaal met dwarswind.
Na de spoorbruggen in Gouda dachten wij alle tijd voor ons te hebben. De volgende middag melden wij ons voor de bruggen van Dordrecht. Helaas, een storing tot maandag. Daar ging ons zo doordacht stroom mee naar huis route over de Oude Maas en het Spui. Dus terug tegen de stroom naar Schiedam, waar Edgar & Else lagen met de Windbreker, op hun winterstekkie. Na een leeg en donker Spui kwamen wij de volgende dag het Haringvliet op, waar lichtschip Goeree ons al wenkte vanuit de haven van Hellevoetsluis. Ons rondje van 260 mijl was kompleet.

Met mijn verjaardag hebben wij zelfs nog kunnen zeilen in t-shirt, begin novemver. Daarna werd het wel herfst.
Ik ben iets te druk bezig met het vervangen van de boordcomputer. Zo druk dat wij er tot ergernis van Saskia er nu 4 van hebben. Maar de juiste is per post onderweg. De andere moet ik via Marktplaats weer kwijt zien te raken. Net als de oude Superwindgenerator en nog steeds onze oude schroef. Ik heb nu gekozen voor een fit-pc2i mini pc als boordcomputer.