2015

25 januari - klussen via Marktplaats
25 augustus -De zomervakantie
22 november - De herfstvakantie

(Wouter)Marktplaats heeft weer spullen opgeleverd. De nieuwe boordcomputer is gereed om aanboord te testen met AIS signalen.
Verder zijn wij nu in het bezit van een Parasailor zeil. De halfwinder hebben wij niet zo vaak kunnen gebruiken tijdens de grote oversteken met veel deining. Dat gaf veel geklapper waardoor de hele mast stond te schudden van de grote krachten, als de halfwinder weer gevuld raakte met wind. Tijdens onze oversteek van de VS naar de Azoren zeilde tegelijkertijd de Minor ons onderlangs voorbij met hun Parasailor.
Ik keek al tijden uit naar het vervangen van de windgenerator en onze oude zonnepanelen van 10 jaar oud. Samen met ons zusterschip Skua kwamen ik uit op de Silentwindgenerator. Ineens stond de ideale combinatie op Marktplaats, afkomstig van de Amideau . De windgenerator met 2 zonnepanelen van elk 90W.
Dankzij de mooie verhalen van Maarten en Monique van de Amideau zijn wij ook aan het nadenken om via de noordelijke route naar Europa de Atlantisce oceaan over te steken. Langer in de VS en Canada zijn, en met 1 oversteek naar Ierland of Schotland. Dat scheelt weer zuidelijk terug te zeilen vanuit NY, om via of bovenlangs Bermuda de Atlantische oceaan over te steken naar de Azoren. Daar hebben wij tot 2017 de tijd voor om te kiezen.

12 mei - Meivakantie

(Wouter) Begin mei zijn we een week op pad geweest. We keken met een schuin oog in de richting van Engeland, maar de wind zat weer eens niet mee. Dan werd het toch een rondje Zeeland, met als doel droogvallen bij Paal. Helaas hebben wij niet de Westerschelde gehaald. We waren net het Kanaal door Zuid-Beveland op gevaren, toen Post Wemeldinge vertelde dat er een spoorbrug in storing was, die lang kon duren. Via zee was geen optie, daar was een ZW stevig aan het waaien. Gelukkig was het een week met veel zon, en dan is het op de Oosterschelde echt heerlijk om te zeilen.
Van de brugwachter=bediener van de Volkeraksluizen, hoorden wij over de VHF dat wij 4 uur van te voren een brugopening hadden moeten reserveren. Dat moet ook voor de brug over de Volkeraksluis en die van de Kreekkraksluis. We hadden geluk, want een ander jacht had wel een reservering gemaakt:" even 1 uur wachten aub en kijkt u maar hier: Versobering RWS " Met een gebogen VHF antenne hebben wij de sportsluis van de Volkeraksluis genomen, en bij de Kreekkraksluis deed men gelukkig niet moeilijk.
Ook stond er bijna elke nacht een goede DVD wind. Vlak voor de meivakantie ben ik druk bezig geweest om de windgenerator te installeren. Ik had aluminium buizen gekocht voor de mast en de zijsteunen. Tijdens het stevig winderig ankeren bij de Roompot, kwamen wij er achter dat de mastconstructie iets te zwak was voor dit soort winden. De windgenarator stond iets te veel te wiebelen tijdens rukwinden.
Dat is een verbeterklus die voor de zomervakantie gedaan moet worden. De zeereling BB-achter moet naar buiten terug gebogen worden. Daar zit een aanvarings deuk. Daarna is er wel genoeg ruimte tussen de zijsteun van de windgeneratorpaal voor de lierhandel. Ondanks de instabiliteit, doet deze windgenarator het echt goed, veel stroom en weinig lawaai.
De boot moest ook nog uit de wintergereedheid komen: schoonmaken, watertanks spoelen en vullen, motor nakijken en starten, zeilen aanslaan en de boodschappen en veel winterkleding aan boord sjouwen.
En niet vergeten, Pim en Noor, vinden zij het nog even leuk, nu ze volwassen en zeer groot zijn geworden? Nou dat viel best mee. Zij waren nu vaker banger om buiten te zijn.
Ook de nieuwe boord-PC is aangesloten op de AIS met Open-CPN. De PC kon alles goed bij houden, ondanks de enorme hoeveelheid AIS signalen die het moet verwerken in de omgeving van Rotterdam en de vele binnenvaartschepen.
De kachel was echt nodig deze week, ondanks de vele lagen winterondergoed. Dat vond de koelkast ook kennelijk, want die is kapot gegaan.
Tja, ik heb geen foto gemaakt deze week?? Saskia heeft wel een filmpje gemaakt over het uitproberen van haar nieuwe camera.

18 augustus - De zomervakantie

(Wouter) Saskia wilde met de zomervakantie naar het zuiden, met heel erg graag weer een bezoek aan London op de terugweg.
Ik wilde naar de oostkust van Engeland en Schotland. Verder had ik ook gekeken naar een route via de zuidkust van Noorwegen naar de Oostzee. Ik had op Marktplaats daar zefs 2 pilots voor gekocht.
Als men vroeg waar gaan julie naar toe met de zomervakantie antwoorden wij dan maar met:" Daar waar de wind ons brengt".

De wind bracht ons in 2 dagen op de Wadden. Op Texel was ruimte genoeg in de haven. Wij hadden al gezien op Zygrib dat er flinke wind aan zat te komen uit het Noorwesten en dat er geen andere schuil mogeklijheid was dan op Texel te blijven. De krachtigste windvlaag was 50,2 knopen tijdens de zomerstorm van 2015. We hadden het best naar ons zin, beetje helpen bij andere bootjes, aan lijnen sjorren om verdere schade te voorkomen. Er heerste een enthousiaste saamhorigheid in de haven om elkaar te helpen tijdens de storm. Tegelijkertijd moest je voorkomen dat je niet van de steiger af waaide.
Na Texel dachten wij een mooi ankerplekje te hebben gevonden in de spuihaven van Kornwernerzand. Heel goed beschut en toch goede wind voor de windgenerator, om de accu aan te vullen, na het kijken van de eerste afleveringen van de serie Sense8. Helaas vond Rijkswaterstaat ons plekje levensgevaarlijk, en werden wij met zeer luid getoeter de volgende ochtend wakker gemaakt. Of wij binnen 10 minuten daar weg wilden varen, anders zouden wij wij tijdens het spuien uit het IJsselmeer op de pier geworpen worden.

In Harlingen werd het weer schuilen voor slecht weer. De haven werd steeds voller met schuilende boten.
Helaas liep de 1ste nacht onze kat Pim de boot af waarna hij niet meer terug kwam. Elke avond hebben wij naar hem gezocht, rammelend met zijn etensbakje met brokken. Zelfs tussen 2 en 4 uur in de ochtend. Saskia heeft een melding gemaakt op de website van Amivedi. Wij hopen maar dat Pim opgevangen wordt door een lief vriendelijk Fries gezin.
In Harlingen lig je midden in de stad langs de kade. Mensen die opmerken dat onze boot lelijk is omdat er bijna geen verf op zit, maar de meeste opmerkingen zijn erg positief en dat is leuk om te horen. Ook leuk is de drukte in de haven door de passagiers van de grote Bruinevloot en de veerboten die varen op Vlieland en Terschelling. Verder is Harlingen een erg mooie oude stad.

We zijn ook naar de Atlanticwerf gelopen. Nog steeds vinden wij onze Schorpioen een betere keuze.

Op de 1ste mooie dag die kwam na het rotweer, ging ook alles wat varen kon de haven uit. Op de motor met stroom mee en de harde wind tegen gingen wij naar Vlieland, en daar was nog net een mooi krap plekje voor ons vrij. Na een dagje fietsen zijn wij naar Terschelling gezeild. Tegenover de jachthaven zijn wij gaan ankeren. Dat was in zeer sterke stroming van ruim 2 knopen en vlak langs een modder bank. Wel heel erg mooi om het Wad leeg te zien lopen.
De volgende dag vroeg met de stroom mee over het wantij naar Ameland. Dat ging heel rustig voor de wind met de 1ste mooie zonnige en warme dag van de vakantie. Het laatste stukje ging met stroom tegen vlak langs zandbank Blauwe Balg, waar een hele grote groep zeehonden met jongen lagen te rusten in de zon. Die rust werd na ons verstoord door de Robbenboot, die bijna tegen de zandbank voer, heel langzaam voor de toeristen, waardoor er veel onrust ontstond bij de zeehonden. Enkele zeehonden gingen zelfs snel het water in.

De eerste dag hebben wij voor de haven geankerd, maar de volgende dag konden wij het niet meer weerstaan; droogvallen naast de haven.
De wind heeft op het Wad een grote invloed op de waterstand. Omdat de wind uit de zuiden kwam voor een lange periode, gaf dat zo'n verlaging van de waterstand, dat wij zelfs met geheel opgetrokken kiel (80 cm) niet verder konden over het wantij naar Schiermonninkoog. Buitenom via de Noordzee is de andere route, maar daar was weer niet genoeg wind voor en met lang tegenwind.
Een heel mooi hulp bij het varen op het Wad is het programma QuickTide . Ook handig bij het berekenen van bv de doorvaarthoogte onder de Roompotbrug bij de Oosterscheldekering.

Midden op het Wad hebben wij geankerd, vlak voor het begin van het wantij van de Zwarte Haan. Daar zagen wij hoe het Wad heel snel leeg liep met water, maar even snel weer werd gevuld met enorm veel vogels en een paar zeehonden. Na een paar keer vast gezeten te hebben met de kiel zelfs geheel omhoog ( 80 cm), omdat wij iets te vroeg vertrokken, voeren wij via 2 wantijen langs Harlingen naar het IJsselmeer. Tijdens het vastzitten kwam telkens een zeehond kijken hoe wij stumpers daar bezig waren op zijn Wad.
Aan de IJsselmeer zijde was de spuihaven afgescherm met gele boeitjes, maar we konden aan de zijkant van de sluis goed ankeren.
Ik heb het echt geprobeerd de volgende dag, maar de wind was tegen en rond de middag was de wind echt op. Dat werd op de motor naar Enkhuizen. Aan de andere zijde van de dijk was er wel wind. Dat werd heerlijk zeilen met de Parasailor tot onder Uitdam. Daar konden wij goed schuilen vlak onder de dijk voor de harde wind die nacht uit het Noordoosten.

In de Sixhaven mag je pas na 12 uur naar binnen. Afgemeerd naast een rivierencruiseboot kon ik goed in de gaten houden dat er niemand de Sixhaven binnen ging voor ons enige beschikbaar plekje. Nadat de 4de boot de Sixhavewn toch was binnen gevaren lagen wij om 11:45 uur op het plekje. Het blijft heerlijk fietsen over de grachten, maar na 3 dagen waren wij weer overspoeld met al die Amsterdamse prikkels.
In IJmuiden hebben wij de 2de eigenaren van de Schorpioen ontmoet, Jack en Edith Tiets. Toen was de Schorpioen genaamd Balder en werd zij gebruikt voor de charter bij hun IJmuider Zeezeilers. Het was erg leuk om te horen hoe de Schorpioen toen was ingericht. Natuurlijk ook de zeilverhalen van toen, met zelfs een maximum snelheid van 14,7 Kts in de surf !!! Is dat een uitdaging ??
We wisten het al 3 dagen, de laatste dag zou een Parasail zeildag worden met noordoosten wind. In 4 uur zeilden wij van IJmuiden naar de Maasmond. Na de Maasmond werd het iets te heftig voor de 3de keer zeilen met dit zeil. Normaal trekt Saskia het zeil naar beneden. Omdat het zo hard waaide wilde ik dat doen. Tja, en dan krijg je het ook. Treklijnen van de trechter in de war, blaren in mijn handen, zeil voor een deel in het water. Toen het zeil eindelijk naar beneden was met hulp van Saskia, viel de wind langzaam weg. Met noordoosten wind was dus daar een windversnellingsgebied ontstaan door de 2de Maasvlakte die daar zo uitsteekt in de Noordzee.

Het was de eerste zomervakantie geheel in Nederland met slechts 360 mijl gevaren. Dat gaan we volgend jaar anders doen, wat betreft het aantal mijlen dan. Niet het waddengebied, want dat is fantastisch, we willen zeker de rest van de Wadden zien.

22 november - De Herfstvakantie

(Wouter) Weer gingen wij proberen om naar London te zeilen. Vlak voor het weekend werd de wind te zwak voor een redelijke snelle oversteek, waardoor we daar maar 2 dagen konden blijven tijdens de herfstvakantie.
Omdat de wind zo zwak werd uiteindelijk kwam een andere lange wens wel uit. Varen vlak langs de kust van Ouddorp, en ankeren in de vluchthaven van de Brouwersdam aan de zeezijde. Dat wilde ik jaren geleden al doen. Dat kan alleen als de wind en het tij gunstig zijn. En dat kon met de herfstvkantie!
Ik had voor de zekerheid Rijkswaterstaat waterkaarten geinstalleerd mijn OpenCPN en zag dat volgens de kaartgegevens van begin 2015 daar voldoende water stond, zelfs met laagwater.

Op de motor varen wij 2 uur voor hoogwater richting de vuurtoren van Ouddorp. Rechts van de vaargeul zagen wij 16 zeehonden op een zandbank liggen. Ontspannen na het zien van de zeehonden wijs ik nog naar de stroomrafelingen voor ons. Ik dacht dat het waarschijnlijk de scheiding was van stroming van de vaargeul met de stroming langs het strand die we zouden gaan volgen.
We zien dat het plotseling sneller ondieper wordt en trekken de kiel geheel op zodat wij 80 cm diep steken. Dan varen wij de stroomrafeling langzaam in: Boem, vast !! Bonkend draaien wij langzaam dwars op de stroming en dwars op de plotseling ontstaande golven. Langzaam probeer ik over de drempel te varen. Overtuigd dat ik ben dat het daar volgens de RWS kaarten diep genoeg moet zijn.

De Schorpioen wordt dwars geraakt door de branding die dan is ontstaan ipv de stroomrefelingen. De golven slaan dwars op de romp en zo worden wij steeds opzij gezet op de zandbank. Dat wordt niets. We gooien het anker uit en krijgen langzaam bonkend op de zandbank de neus in de stroming en in de richting van de vaargeul. Met langzaam vooruit en de anker inhalend bonken we over de zandbank naar voren.
Door het bonken op de zandbank schut de mast en de windgeneratorpaal met zonnepaneleinstallatie heftig. We verwachten dat er ieder monent iets gaat breken, zo heftig gaat alles tekeer.
We komen zelfs voorbij het anker en moeten deze dwars van ons naar binnen trekken. Na veel gebonk met langzaam gas geven komen we plotseling los en is alles weer rustig. Opgelucht kijken we ellkaar aan.

Ik duik de bakskisten in om naar de roerinstallatie te kijken of wij schade hebben opgelopen en of er water binnen komt. Niets. Dan snel naar binnen en kijk onder de vloer en bij de afsluiter van de kombuis. Ook niets. Op ons navigatiescherm zie ik dat er volgens de AIS een boot naast is komen varen. Ik dacht dat wij alleen wij sukkels daar waren.
Mensen op het stand hadden ons zien tobben en belden de reddingsbriagde. Volgens de reddingsbrigade is het heel erg snel dicht geslibt door de 2de Maasvlakte en staat er maar 30 cm, dat zij zelfs met hun ribboot er amper langs kunnen.

Terug varend merken wij tijdens het lenzen van de motorruimte dat er wel heel veel water uit komt. Veel te veel. Blijkt dat de schroefasafdichting lekt. Ik krijg het maar niet geheel gestopt, het blijft maar druppelen. Wel is het zo te doen om te gaan slapen in Stellendam.
In het begin moeten wij de volgende dag op de motor varen ivm tegenwind in de vaargeul. We merken dat er weer heel veel water blijft komern in de motorruimte en besluiten naar de Windbreker te gaan van Edgar & Else in Hellevoetsluis. Gelukkig vond Edgar liggend op de warme draaiende motor dat de lekkage uit de beluchter van de watergekoelde uitlaat kwam. Uit het slangetje kwam een straal water. Het slangetje kon gelukkig tijdelijk via een omweg in de kuip zijn water kwijt.
We konden voor de 3de keer vertekken.

Dat ging heel hard zeilend met stroom mee uit de Stellendam en met flinke stroom mee de Westerschelde op, tot aan Hansweert. Aan de overzijde van Hansweert zijn we gaan ankeren vlak onder de Zeedijk van Perkpolder. Met opkomend hoogwater zijn we de volgende ochtend Paal binnen gegaan, bij jachthaven Seaftinghe. Daar konden wij met een gerust hart droogvallen in de zachte modder.
Direct op de fiets naar de jachtwerf Tradewind Yachts in Walsoorden. Daar lag onze oude Schorpioen in de loods. Heerlijk om haar weer te zien, en dat zij weer heel veel aandacht krijgt van de werfeigenaar die haar prive bezit. Zij rook nog steeds naar Irokohout. We vonden zelfs nog handige spullen van ons rondje Atlantic 2005/2006. Helaas kort, maar wel heel gezellig met haar eigenaar gesproken, die vol met plannen zat voor haar.

Daarna via het Kanaal van Zuid-Beverland naar Bruinisse gevaren om Martijn eindelijk te ontmoeten. Martijn, toen met zijn Rot Op, kennen wij van ons 1ste rondje Atlantic en wij hadden hem bijna ontmoet in de Beaufort in de VS tijdens ons 2de rondje. Zijn Prises Mia stond op de kant en hij was net klaar met een aanpassing aan zijn roer. Een mega grote en brede woon zeiljacht heeft Martijn. Echt passend bij Martijn. Het was heel leuk om hem weer te ontmoeten ipv via Facebook. We proberen in 2017 weer ergens af te spreken tijdens ons 3de rondje in de VS.

Het lekken van de stroefas bleef. Thuis moesten wij om de dag flink lenzen. Gelukig konden de zonnepanelen dat stroom gebruik makkelijk aan. Het luke mij nog steeds niet het lekken te stoppen of de oorzaak te vinden.
Onze jachthaven werd flink opgekanpt. We gaan van kade naar drijfstijgers, daardoor moesten wij uitwijken naar een andere tijdelijke box. Tijdens het terug varen naar onze eigenbox is het lekken van de schroefas plotseling gestopt. Dat vinden wij nog steeds verdacht, omdat wij niet zeker weten of dat ook zo blijft. Moeten wij nou wel of niet een andere schroefasafdichting kiezen als wij volgend jaar de kant op gaan, voor de zekerheid ?